De Franse koning Lodewijk XIV ensceneerde zijn absolute macht niet alleen in prachtige architectuur, maar ook in dans: in 1653 belichaamde hij, verkleed als de zonnegod Apollo, de rijzende zon in het centrum van het planetenstelsel. Hij bleef regelmatig optreden als danser tot 1670.
De cantate 'Cleopatra Infelice' van de Venetiaanse componist Benedetto Marcello staat centraal in deze voorstelling met alt Iris Bouman en barokdanseres Rachel Farr.
Verder is er muziek van Jean-Baptiste Lully en Georg Friedrich Händel.
De componist en klavecinist Johann August Just, die in Den Haag werkte, is grotendeels onbekend bij het hedendaagse publiek. Just werd rond 1750 geboren in Saksen-Anhalt, studeerde eerst bij Johann Philipp Kirnberger en later bij Friedrich Schwindeln in Den Haag.
Hij werkte enkele jaren als musicus aan het hof van Willem V en was muziekleraar aan diens vrouw Wilhelmina van Pruisen.
Jörn Boysen en Duco Burgers spelen werken van Just en tijdgenoten op een prachtige kopie van een klavichord uit deze tijd.
Een koning die zowel de geschiedenis van Pruisen schreef als prozawerken, gedichten, toneelstukken en operalibretti. Een heerser die geïnteresseerd was in de Franse Verlichting en een vriendschap onderhield met de dichter en filosoof Voltaire: De omschrijving “kosmopoliet” lijkt niet overdreven voor Frederik II. Hij was een uitgesproken muziekliefhebber en gaf als fluitist regelmatig concerten samen met zijn hofmuzikanten.
Met dit museumconcert neemt Furor Musicus (NL), met Antoinette Lohmann op barokviool en Jörn Boysen op klavecimbel, ons mee in de Diestse muziekgeschiedenis door werken te spelen uit het archief van de Diestse familie Di Martinelli. In de 17de en 18de eeuw verschenen talloze muziekcollecties met handgeschreven kopieën van allerhande repertoires. De basis van de Di Martinelli-muziekcollectie werd gelegd door violist, viooldocent, schoolmeester en componist Guillelmus Carolus Di Martinelli (1661-1728). Guillelmus duikt in 1695 op in Diest. In de jaren 20 van de 18de eeuw wordt hij zangmeester van de Sint-Sulpitiuskerk. Tenminste vier van Guillelmus zonen waren actief in het muzikale leven in Diest. De muziekverzameling werd generaties lang door familieleden bijgehouden en zelfs nog een beetje aangevuld. Zo bleef een belangrijk deel bewaard en aan de Katholieke Universiteit van Leuven geschonken.
Musica Poetica tracteert u op de coffie-cantate van Bach (Schweigt stille, plaudert nicht, BWV 211) en zijn Franse pendant Le Caffé van Nicolas Bernier op een ochtend―een dubbele espresso dus. Beide werken ontstonden in de tijd van de grote boom van coffiehuisen die overal in Europa openden. Tenminste Bach’s cantate werd dan ook in het Kaffehaus Zimmermann uitgevoerd waar Bach regelmatig optredens organiseerde. Omdat Bach’s stuk over Liesgen, de coffieverslaavde dochter van de heer Schlendrian uit Leipzig, tot de liefelingsstuk van het hedendaagse publiek hoort, bieden we de coffieliefhebbers met Bernier’s typisch Franse Caffé een vooralsnog helemaal nieuwe smaakrichting aan. We zijn benieuwd wat u ervan vindt.
De val van Satan uit de hemel en de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs inspireerde John Milton tot het schrijven van een van de meest invloedrijke stukken literatuur in de moderne tijd: "Paradise Lost". In dit komende programma, dat 350 jaar na de dood van de dichter markeert, presenteren we enkele van Miltons beroemdste monologen, verweven met fragmenten uit Händels voormalige student, secretaris en assistent John Christopher Smiths oratorium "Paradise Lost" (1760).
Met Membra Jesu Nostri (bezet door 5 zangers, 7 strijkers, orgel en klavecimbel) schreef Buxtehude in 1680 een muzikaal meesterwerk. De Lutherse Kerk biedt de musici de mogelijkheid om, zoals toen gebruikelijk was, Membra Jesu Nostri vanaf de galerijen naast het kerkorgel uit te voeren. Bovendien zetten zij het het grote Bätz-orgel in. Het resultaat is een heel ander, overweldigend klankbeeld dan we gewend zijn van studio-opnames.
Deze ochtend geven wij u een inkijkje in hoe een muzikale middag bij de Bachs er wellicht uit heeft gezien of geklonken. Centraal staat de tweede orkestsuite in B-klein voor dwarsfluit, strijkers en continuo (BWV 1067). Het is niet zeker wanneer deze precies is gecomponeerd. Het schijnt dat Bach het rond 1740 heeft uitgevoerd in onder meer het koffiehuis Zimmermann in Leipzig, maar het werk zal ouder zijn.
Beleef een hartig stukje Commedia del'Arte van Michael Haydn! Een stuk vol slapstick waarin de relatieproblemen van een dronken bassist en zijn vrouw op de hak worden genomen. De twee laten de vonken vliegen, om uiteindelijk verenigd in elkaars armen te eindigen.
Op 17 september staat Mallet Collective op het spannende festival Muze van Zuid! Met een bijzonder programma rondom drie Sporcks. De basis van vandaag wordt gelegd door het stuk ‘Dubbelspel’ uit 2015 van Jo Sporck. Daarnaast hoor je twee stukken van zonen Antal en Misha Sporck. Het geheel wordt gecompleteerd door een compleet nieuw werk van Jörn Boysen en een nieuw arrangement van de fantasie in c klein van JS Bach.
Het duet van Heraclitus en Democritus uit een cantate van Jean-Baptiste Stuck is een van de absolute favorieten.
Een van de grootste angsten van de oude filosofen was het versluieren van de waarheid door middel van retorische kunstgrepen. Om het nastreven van de waarheid voor het algemeen welzijn te waarborgen, ontstond een op deugd gebaseerde ethische code die eeuwenlang zou blijven bestaan.
Deze ochtend geven wij u een inkijkje in hoe een muzikale middag bij de Bachs er wellicht uit heeft gezien of geklonken. Centraal staat de tweede orkestsuite in B-klein voor dwarsfluit, strijkers en continuo (BWV 1067). Het is niet zeker wanneer deze precies is gecomponeerd. Het schijnt dat Bach het rond 1740 heeft uitgevoerd in onder meer het koffiehuis Zimmermann in Leipzig, maar het werk zal ouder zijn.
Met Membra Jesu Nostri (bezet door 5 zangers, 7 strijkers, orgel en klavecimbel) schreef Buxtehude in 1680 een muzikaal meesterwerk. De Lutherse Kerk biedt de musici de mogelijkheid om, zoals toen gebruikelijk was, Membra Jesu Nostri vanaf de galerijen naast het kerkorgel uit te voeren. Bovendien zetten zij het het grote Bätz-orgel in. Het resultaat is een heel ander, overweldigend klankbeeld dan we gewend zijn van studio-opnames.
The Ensemble Musica Poetica from The Hague will kick off the new concert series at the Städtisches Museum. Baritone João Luís Paixão, together with harpsichordist Jörn Boysen and cellist María Sánchez Ramírez, will present a programme in which ancient musical theatre can be experienced. The group has studied in depth the ideas of the French painter Charles Le Brun (1619 - 1690), who designed standardised facial expressions for the various passions of the human soul that could serve as "patterns" for visual artists as well as actors, dancers and musicians to portray emotions. The theme of the cantatas performed by Henry Purcell (1659 - 1695), George Frideric Handel (1685 - 1758) and Antonio Caldara (1670 - 1736) is the most affect-laden of all: love.
In dit concert zal muziek van Händel, Caldara en anderen gepaard gaan met bekende dramatische monologen om de fascinatie van de 18e eeuw voor kwesties van vrijheid en despotisme te illustreren.
Beleef een hartig stukje Commedia del'Arte van Michael Haydn! Een stuk vol slapstick waarin de relatieproblemen van een dronken bassist en zijn vrouw op de hak worden genomen. De twee laten de vonken vliegen, om uiteindelijk verenigd in elkaars armen te eindigen.
“Ah! L’amour, l’amour…!” lets Molière sigh his Policinelle in an intermezzo for the Malade Imaginaire while he prepares to bring his mistress a serenade.
Love must be the most sung about topic in (music-)history. Baritone João Luís Paixão and Musica Poetica present cantatas about the struggle between live and virtue by Legrenzi and Händel. The program is sprinkled with some instrumental music and lots of humor.
Paixão will perform with the appropriate baroque gestures and face expressions.
“Ah! L’amour, l’amour…!” lets Molière sigh his Policinelle in an intermezzo for the Malade Imaginaire while he prepares to bring his mistress a serenade.
Love must be the most sung about topic in (music-)history. Baritone João Luís Paixão and Musica Poetica present cantatas about the struggle between live and virtue by Legrenzi and Händel. The program is sprinkled with some instrumental music and lots of humor.
Paixão will perform with the appropriate baroque gestures and face expressions.
“Ah! L’amour, l’amour…!” lets Molière sigh his Policinelle in an intermezzo for the Malade Imaginaire while he prepares to bring his mistress a serenade.
Love must be the most sung about topic in (music-)history. Baritone João Luís Paixão and Musica Poetica present cantatas about the struggle between live and virtue by Legrenzi and Händel. The program is sprinkled with some instrumental music and lots of humor.
Paixão will perform with the appropriate baroque gestures and face expressions.
“Ah! L’amour, l’amour…!” lets Molière sigh his Policinelle in an intermezzo for the Malade Imaginaire while he prepares to bring his mistress a serenade.
Love must be the most sung about topic in (music-)history. Baritone João Luís Paixão and Musica Poetica present cantatas about the struggle between live and virtue by Legrenzi and Händel. The program is sprinkled with some instrumental music and lots of humor.
Paixão will perform with the appropriate baroque gestures and face expressions.
Na jaren van onderzoek en experimenteren met historisch theater, laten we deze ochtend onze instrumenten acteurs worden! Centraal in ons programma staat het ‚Gesprek tussen een Sanguineus en Melancholicus‘, een trio van Bachs zoon Carl Philipp Emanuel Bach.
In 2017 blies Musica Poetica Georg Benda‘s meesterwerk Ariadne auf Naxos na bijna 250 jaar nieuw leven in. De première in deze serie was een groot succes. Daarom herhalen we Ariane, deze keer in Benda's versie voor clavichord en acteurs.
In 2017 blies Musica Poetica Georg Benda‘s meesterwerk Ariadne auf Naxos na bijna 250 jaar nieuw leven in. De première in deze serie was een groot succes. Daarom herhalen we Ariane, deze keer in Benda's versie voor clavichord en acteurs.
Het duet van Heraclitus en Democritus uit een cantate van Jean-Baptiste Stuck is een van de absolute favorieten.
Het was een sensatie. In 2011 dirigeerde Jörn Boysen zijn reconstructie van Bachs Markus-Passion, waarvan alleen het tekstboekje bewaard is gebleven. De aria’s waren al in ere hersteld, omdat de cadans van de lettergrepen verraadt welke eerder geschreven stukken Bach moet hebben hergebruikt. Maar voor de recitatieven en de turba-koren – waarin het volk het woord neemt – componeerde Boysen nieuwe noten, in de stijl van Bach.
Het was een sensatie. In 2011 dirigeerde Jörn Boysen zijn reconstructie van Bachs Markus-Passion, waarvan alleen het tekstboekje bewaard is gebleven. De aria’s waren al in ere hersteld, omdat de cadans van de lettergrepen verraadt welke eerder geschreven stukken Bach moet hebben hergebruikt. Maar voor de recitatieven en de turba-koren – waarin het volk het woord neemt – componeerde Boysen nieuwe noten, in de stijl van Bach.
In 2017 blies Musica Poetica Georg Benda‘s meesterwerk Ariadne auf Naxos na bijna 250 jaar nieuw leven in. De première in deze serie was een groot succes. Daarom herhalen we Ariane, deze keer in Benda's versie voor clavichord en acteurs.
Na jaren van onderzoek en experimenteren met historisch theater, laten we deze ochtend onze instrumenten acteurs worden! Centraal in ons programma staat het ‚Gesprek tussen een Sanguineus en Melancholicus‘, een trio van Bachs zoon Carl Philipp Emanuel Bach.
De cantate ‘Jauchzet dem Herrn’ over Psalm 98 is de wereldpremière van een bijzonder stuk. Het is op verzoek van de Maranathakerk gecomponeerd door Jörn Boysen, in de stijl van J.S. Bach. De tekstonderdelen, aria’s, recitatieven en koralen, zijn afkomstig uit werken van tijdgenoten van Bach.
Sweelinck, de organist van de Oude Kerk in Amsterdam, werd niet voor niets de "orgelmaker" genoemd.Hij had vele uitstekende leerlingen die op hun beurt belangrijke posten bekleedden in steden als Hamburg, Lübeck, Hannover of Stockholm. De door hen gestichte Noordduitse orgelschool beleefde zijn bloeitijd in de tweede helft van de 17e eeuw, vooral onder invloed van de Reformatie.
Sweelinck, de organist van de Oude Kerk in Amsterdam, werd niet voor niets de "orgelmaker" genoemd.Hij had vele uitstekende leerlingen die op hun beurt belangrijke posten bekleedden in steden als Hamburg, Lübeck, Hannover of Stockholm. De door hen gestichte Noordduitse orgelschool beleefde zijn bloeitijd in de tweede helft van de 17e eeuw, vooral onder invloed van de Reformatie.
